Stichtingsmodaliteiten

Het initiatief tot de stichting van een kartuizerklooster kon worden genomen hetzij door een andere kartuis, hetzij door edelen of rijke burgers in een plaats waar een nieuwe stichting gewenst werd. Hoe gebeurde dit? De kartuizerorde had in de 14e eeuw de faam de strengste kloosterorde te zijn. Vele heren vroegen aan deze orde monniken te zenden om een nieuw klooster te beginnen, want zij hadden nood aan "beroepsbidders" om voor zichzelf, hun voor- en nazaten te bidden, ook omdat ze vaak het een en ander uit te boeten hadden. Ze zochten naar een geschikt terrein voor de vestiging van de nieuwe communiteit en zorgden dat er voldoende levensmiddelen aanwezig waren om het bestaan van de in het leven geroepen kartuis te verzekeren, waarvoor ze bovendien een beroep deden op andere weldoeners. Als de beslissing tot stichten genomen was, zocht de edelman of rijke burger een kartuis die bereid was monniken af te staan. De prior van dit aangezochte klooster vroeg dan de toestemming van het generaal kapittel, die de stichting toeliet als aan alle voorwaarden was voldaan; over de vervulling van deze condities diende de prior die met het verzoek tot oprichting van een kartuis werd benaderd, alsook eventueel de visitatoren of een commissie van prioren uit de omgeving te waken. De eerste monniken werden uit een of meer kloosters gerekruteerd of kwamen uit het klooster van de prior die de vraag tot stichting had ontvangen. Zowel de aangezochte prior als de gekozen monniken noemde men de initiatores. De relatie tussen het moederklooster en de nieuwe stichting is op de > Kaart door middel van pijltjes, op de verbindende stippellijnen gelegen, weergegeven.


[wordt vervolgd]